Mijn eerste Camel Trophy Range Rover |
Lion met z'n Camel |
|
De Range Rover uit 1987 |
Nieuwe kleurtje... |
|
In 2004 kwam ik in contact met de Camel Trophy Club en heb toen de nachtrit meegereden. De rit deed zijn naam eer aan en duurde dan ook echt de hele nacht. We vertrokken ’s avonds om 9 uur bij de Bokkenrijder in Esbeek en waren ’s morgens om 8 uur weer terug. De teamspirit binnen de club viel al meteen op, maar ook een gezellige club met niet al te veel leden, waar soms ritten mogelijk zijn die een grote club niet voor elkaar krijgt. Het terreinrijden begon toen weer aardig te kriebelen en ik had nog mijn 1987 Range Rover die ik niet meer gebruikte. | ||
Ik ben lid geworden van de Camel Trophy club en ben langzaam mijn groene Range Rover uit 1987 gaan ombouwen naar een Camel Trophy look-a-like uit hetzelfde jaar. Ik ben in januari begonnen met opbouwen. Belangrijk vind ik de banden, grof profiel en een hoge band voor meer bodemvrijheid. Het eerste probleem kwam al snel, de hogere banden liepen aan tegen de spatborden, hogere en stuggere veren waren de oplossing. Daarna heb ik de auto laten spuiten, helaas door iemand die dat niet kon, druipers en zakkers waren het resultaat (deze zie je overigens niet meer als er modder op zit). |
Toen in Waspik de laatste (zoals vele bij onze club) originele Camel Trophy stickers gekocht. Doordat ik ondertussen zo geïnspireerd was door overige clubleden moest er ook een roofrack op komen inclusief alle attributen. Op marktplaats, bij Jansen Range Rover en de Land Rover show in Billing was alles zo bij elkaar gesprokkeld. Hierna volgde de juiste bullbar. Na enkele ritten te hebben meegereden werd de auto steeds weer verbeterd, een lier werd erop gezet, gasgevulde langere schokbrekers achter (dit omdat de originele te kort waren in combinatie met de hoge veren) en natuurlijk ook de dislocation cones eronder (zelf gemaakt, maar het werkt wel). Langzamerhand werd mijn Camel een goede look-a-like, doordat ik vele onderdelen zelf gemaakt heb zijn ook de kosten van mijn camel beperkt gebleven.
Afgelopen maart 2006 mijn eerste buitenland rit meegereden in Bosc de Marre en Rochepaule, een fantastische week gehad! Mooi als je ziet waar je dan als team doorheen komt. Mijn banden waren een goede investering ze deden het prima, waar andere moesten lieren kwam ik vaak zo doorheen. |
Lion steekt clubgenoot een handje toe... |
|
Bosc de Marre en Rochepaule |
De schade tijdens deze week is beperkt gebleven tot enkele deuken, uitlaat eronderuit en verschillende onderdelen van de auto af gereden. Mark Jansen, die in deze week al 2 differentieels had gebroken, maakte zich al zorgen waarom alleen hij differentieels kapot draaide, maar de laatste dag presteerde ik het ook om mijn achter differentieel te slopen. Op het einde van de week had ik weer genoeg werk om de Camel weer te repareren. Uiteraard is een Camel nooit af en kan er altijd wat aan verbetert worden, of gerepareerd te worden Verbeter punten aan mijn Camel zijn nog; een tweede accu met evt. tweede dynamo om alle accessoires (vooral de lier) aan de gang te houden, een bodem beschermplaat aan de voorzijde, een grotere LPG-tank (voor de buitenlandreizen) en een oplossing voor de differentieels. Gelukkig vindt ik naast het rijden het sleutelen aan mijn Camel ook leuk. Lion. |