CTE 2002
Challenge
   
Challenge 2002


10 November! Vandaag is het zover!
Alle voorbereidingen zijn getroffen. Vol spanning wachten we af of iedereen op deze koude ochtend wel komt opdagen. En jawel, als echte diehards komt het ene team na het andere zich aanmelden. Warm aangekleed en goed voorbereid en vooral, vol goede moed.
De bedoeling vandaag is: Aan de hand van een goed roadbook het eerste deel van de rit te zien volbrengen. Hier ligt een belangrijke taak voor de bijrijder. Na dit eerste deel zullen een aantal behendigheidsproeven volbracht moeten worden. Dit wordt afzien voor zowel bestuurder als bijrijder. Na deze proeven wordt de rit (weer met het roadbook) vervolgd, deels in daglicht maar deels ook in het donker. Goed opletten dus.

Terwijl vanaf het startpunt met tussenpauzes van 5 minuten de deelnemers vertrekken wordt door een aantal vrijwilligers op het evenemententerrein al hard gewerkt om alles op tijd klaar te krijgen.
De diverse proeven moeten worden uitgezet. Er moet worden gegraven.
Veel aandacht voor Pia als ze tekst en uitleg geeft voordat iedereen weer van start mag.
De tent opgezet en de soep klaargezet. Het is koud en in tegenstelling tot de rijders hebben de werkers hier geen kachel om zich aan te warmen. Als iedereen vertrokken is rijdt Wim nog een poosje links en rechts rond om eventuele foutrijders weer op het juiste spoor te zetten. Een mobiele telefoon en een 27MC bakkie zijn hierbij een goede hulp. Mark probeert met hulp van wat aangewezen vrijwilligers een lierkabel over het water te spannen. Michel Tiessens, die (geheel vrijwillig en zonder dwang) de lierkabelproef wil uittesten is de eerste die kennismaakt met het ijskoude water. Er zullen nog velen hetzelfde lot ondergaan.

Pia, die dit deel van de pret mist, is op het hoofdterrein de zaken druk aan het regelen. Gelukkig is alles op tijd klaar. En tot zover hebben de deelnemers nog geen flauw idee van wat hun te wachten staat. Probleem bij het uitzetten van ritten zoals deze is vaak dat je voordat je het weet ergens rijdt waar het absoluut niet mag. We zitten hier zo’n beetje midden in een Nationaal Park en zitten nou niet echt te
wachten op een overijverige boswachter die hier de dag van zijn leven kan beleven door ons rustig op te wachten en vrolijk zijn pen leeg te schrijven in zijn bekeuringen boekje. Mooi niet!

Als op een militair oefenterrein dat in de rit is opgenomen de één na de ander wordt aangehouden door de militaire politie, zijn vooral deze laatsten nogal teleurgesteld als het roadbook behalve een routebeschrijving ook nog een gestempelde en ondertekende toestemmingsbrief blijkt te bevatten. Wat de heren MP’s vooral bevreemd, is het feit dat ze eenieder die daar zijn of haar hond uitlaat moeten wegsturen terwijl wij vrolijk met onze auto’s overal mogen rijden. Tsja...
Een goede organisatie is goud waard!

UIteindelijk weten alle deelnemers het evenementen terrein te bereiken, zij het in een iets andere volgorde dan waarin ze zijn vertrokken. Na een kom warme erwtensoep, koffie, thee etc. krijgt iedereen nog wat tekst en uitleg over de behendigheidsproeven. Hiervan zijn er 5 plus nog een lijst met vragen over de Camel Trophy die ook bij Pia moet worden ingeleverd.


BALKENPROEF:
Hierbij ging het erom om de balken eerst bij punt A op te halen, deze over punt B (een kuil) te plaatsen, desgewenst aan elkaar te knopen met beschikbare touwen, de auto hieroverheen rijden, liefst zonder ongelukken, de balken dan weer los te knopen en terug naar punt A te brengen.

  

BLIND RIJDEN:
Een echt spannende behendigheidsproef. De bestuurder krijgt een verduisteringsbril op zijn neus. Hij of zij ziet dus niets. De bijrijder loopt naast de auto mee en roept door het raam naar binnen aanwijzingen naar de bestuurder. De bestuurder legt hierbij dus een parcours af zonder ook maar iets te kunnen zien. Alleen de aanwijzingen van de bijrijder sturen hem in de goede richting.


RESERVEBAND:
Misschien niet echt spannend, maar wel uitputtend en interessant om te zien hoe de verschillende deelnemers dit oplossen. Een reserveband moet volgens een uitgezet parcours getransporteerd worden. Gedragen, gegooid gerold, maakt niet uit. Het gaat wel om de snelheid.		   KABELPROEF:
Nog een spectaculaire proef is de kabelproef. Hierbij moet een teamlid langs een kabel proberen het eilandje te bereiken. Aldaar een schildje met het Camel Trophy logo oppikken en weer langs de kabel over het water terug. Hoewel er enkele heel mooie pogingen werden ondernomen kon vrijwel niemand die hier aan deelnam droogblijven.
 
 

KANOPROEF:
Hierbij moeten de deelnemers in de kano een afstand over het water afleggen naar een eilandje alwaar ze een klein schildje met het Camel Trophy logo moeten ophalen en inleveren bij de desbetreffende jury.

 


VRAGENLIJST:
Een 10-tal vragen moesten tijdens de rit of op het terrein worden beantwoordt. Hieronder volgen ze nog een keer:

Vraag 1: In welk land is het idee van de Camel Trophy ontstaan?

Vraag 2: Welke landen namen het eerste jaar deel aan de Trophy?

Vraag 3: Hoeveel teams namen er het tweede jaar deel?

Vraag 4: Wanneer nam Nederland voor het eerst deel aan de Trophy?

Vraag 5: Maak een lijst van welke Landrovers als teamauto mee hebben gedaan van 1980 tot en met 1990.

Vraag 6: In welk jaar heeft Nederland voor het eerst de Camel Trophy gewonnen en hoe heetten de deelnemers?

Vraag 7: In welk jaar reed er een 2-deurs Disco als teamauto mee en in welk land?

Vraag 8: In welk land werd het hoogste punt ooit tijdens de Camel Trophy gereden en in welk jaar?

Vraag 9: In welk land hebben Gerard Blankestijn en Raoul Jacobs gereden en op welke positie zijn zij geeindigd?

Vraag 10: Wanneer en waar werd de laatste Camel Trophy gereden met Landrover als teamauto?

 

En wat is nou een Camel Trophy event als er nou helemaal niemand vast komt te zitten?
Nou?
Behoorlijk saai, moet Marijn gedacht hebben om prompt heel enthousiast zijn niet Camel auto mudvast te zetten.

Bedankt Marijn, komt alles toch nog goed!

 


Als de behendigheidsproeven door allen zijn afgelegd vertrekt iedereen voor deel 2 van de rit. De sfeer is nog steeds goed ondanks het afzien en de natte pakken. De weergoden waren ons gunstig gezind want nog tijdens het opruimen van het evenemententerrein is het gedaan met het mooie weer. De proeven zitten erop en voor de deelnemers kan deze regenbui nog weleens leuk gaan uitpakken.
Dankzij de regen waar we zo op gehoopt hadden ontstond er een schitterend modderbad wat ook voor een leuke uitdaging zorgde.
 
Natuurlijk mag hier de einduitslag niet ontbreken. Er is dapper gestreden. Ging het niet om een eerste prijs dan toch wel om het plezier dat we met zijn allen gehad hebben. Bert, JP en Esther hebben alles op alles gezet en zijn waardige winnaars. Maar ook alle anderen. Wij (degenen die het ditmaal mochten organiseren) zijn iedereen dankbaar voor zijn of haar bijdrage en deelname.
Wij kunnen wel ons best willen doen maar als jullie niet komen opdagen staan wij mooi voor l,...schut. Ditmaal ging de Trophy naar Bert, JP en Esther. Naar wie gaat hij de volgende keer?