CTE 2002
Familiedag
   

Familiedag 17 februari 2002

Hier dan het eerste verslag van één van onze eerste activiteiten.

Een terugblik op een wel zeer geslaagde dag.
Na allemaal verzameld te zijn in ons ‘clubhuis’ in Udenhout vertrokken we in formatie richting Maasbommel waar we op een ‘schier’ eiland welkom werden geheten door onze gastheer Gerard Blankestijn. Voordat we daar aankwamen hadden we al een eerste probleem met de auto van Bert en Esther. Slepen was het motto, dan zou ie wel weer aanslaan, Niet dus. Geen probleem, dan maar met sleep doorrijden naar de parkeerplaats waar Marijn op ons stond te wachten.
Uiteraard met zoveel liefhebbers en monteurs en in echte Camelspirit was het probleem snel verholpen en voort ging de Camel trein, op naar Maasbommel.

 

Onderweg trokken we veel bekijks. Het gebeurt natuurlijk niet elke dag dat er een aantal Camel Trophy auto;s voorbij komen. Veel vaders met hun kinderen keken ons dan ook verbaasd en bewonderend na.
Voor velen is de Camel Trophy nog steeds een droom.
Bij aankomst stond de koffie al klaar, even gezellig babbelen,
maar vol verwachting klopt ons hart. En bij het zien van het terrein begon bij menigeen de vingers te tintelen en de rechtervoet te trillen.

Na enkele aanwijzigingen van Gerard en wat uitleg over het terrein was Jaap toch de eerste die zich in de modderige sporen stortte. Helaas na amper 7 seconden resulteerde dit in een vrij stabiele positie diep in de modder. Overigens is dat niet op deze foto. Hier rijdt Jaap alweer vrolijk verder.
Gerard wist ons later te vertellen dat Jaap met zijn Hi-Cap te weinig druk op zijn achteras heeft. Deels wisten we dit te compenseren door een aantal banden achter in de bak te plaatsen. Het was naar later bleek niet de laatste keer dat Jaap vast kwam te zitten.
Hij was niet de enige die dit overkwam!

In navolging van Jaap besluiten Wim en Marijn ook hun geluk te beproeven.
De eerste de eerste de beste waterplas werd uitgekozen om het drijfvermogen van de Range Rover uit te testen. Dit bleek een test TNO onwaardig. Terwijl de auto aan de achterkant al aardig water begint te maken klimt Wim uit het raam, over de motorkap naar de bullbar om daar van Jaap (die inmiddels alweer los was) en Bert hulp te ontvangen.
Na enkele pogingen weet Jaap het tweetal te redden en eens op het droge slaat de auto alweer snel aan en spuit een forse portie water uit de uitlaat.
Niks aan de hand, gewoon doorrijden.

Voor degenen die niet meerijden maar alles vanaf een afstandje hoofdschuddend staan te bekijken, valt er dan ook genoeg te lachen. De één na de ander stort zich in het terrein om vervolgens ergens in de blubber vast te komen staan. Als Wim even later voor de tweede keer vast komt te zitten, is het Bert die hem te hulp schiet. Hoopvol word er gewerkt om De Range Rover los te krijgen, maar voordat het zover is zit ook Bert hopeloos vast.
Gerard Blankestijn, die dit alles met lede ogen aanziet schiet te hulp.
Als ex Camel Trophy rijder weet hij zonder problemen de vastrijders te bereiken en als Wim los is, is het de beurt aan Bert. Maar deze zit dusdanig vast dat de lier eraan te pas moet komen.
Het vergde wel wat werk maar ook Bert kon uiteindelijk weer rijden.
Op dus naar de volgende plek om vast te gaan zitten.
Dan besluit Gerard, die terecht van mening is dat wij meer vastzitten dan rijden, om alle rijders maar eens bij elkaar te roepen om ze wat advies en tips te geven. Een goed idee. Echter, nog voordat Gerard is uitgesproken zitten er verspreid over het terrein alweer drie vast.

Het duurt dus nog wel even voordat iedereen weer bij elkaar is.
Als de rijders en bijrijders dan uiteindelijk verzameld zijn kan Gerard beginnen. Hij heeft alles een poosje aangezien en kan nu wat meer gericht op onze fouten ons toespreken.
Met zijn allen staan we daar dan een beetje te schutteren en schoorvoetend wordt dan toch wel toegegeven dat we in ons enthousiasme te fanatiek het gaspedaal bedienen. Niemand uitgezonderd!

 

Een aantal tips en wat meer tekst en uitleg over het hoe en waarom stemt menigeen tot nadenken. Als we de Camel Trophy spirit een beetje levend willen houden zullen we ook een beetje fatsoenlijk moeten kunnen rijden willen we onszelf niet voor schut zetten, toch? Zonder morren en zonder tegenspraak nemen we hetgeen Gerard vertelt goed in ons op. Vastbesloten om het vanaf nu beter te gaan doen, verwarmen we ons eerst met een lekkere kop koffie. Nauwelijks is de koffie achterovergeslagen of ongeduldig zoeken we de auto’s weer op om het geleerde in de praktijk uit te testen. En inderdaad, ditmaal gaat het stukken beter.

Met meer controle over ons voertuig doorkruisen we het terrein nogmaals. De les van Gerard werpt zijn vruchten af, hoewel vastrijden toch niet helemaal te voorkomen is. Maar dat is geen schande, we hebben er van geleerd en daar draait het toch om, niet waar?



Dat vastrijden niet helemaal te voorkomen is bewijst Mark die als volgende zich in de modder begraaft. Ondanks zijn goede voornemen om te trachten links van het spoor te blijven word zijn auto toch in het spoor getrokken, en jawel, einde verhaal!
Maar met voldoende hulptroepen in de buurt, duurt het niet lang of Mark stort zich vol overgave in de waterbak waar hij zijn auto prima doorheen weet te krijgen. Vooral de kinderen vinden dit prachtig. Bereidwillig neemt Mark de kinderen in zijn auto en keer op keer wordt hij de waterbak in gestuurd.
Volop plezier voor iedereen. Spectaculair om te zien.

Nu is het niet echt moeilijk om Mark over te halen om het water in te gaan hoor. Zelfs als iedereen het hem zou afraden zou ie toch gaan. Nou, hij mag. Het levert zeker mooie plaatjes op.
Als het wat later in de middag wordt en het stevig begint af te koelen, besluit de één na de ander om de warme tent weer op te zoeken. Even nog alle auto’s verzamelen voor een mooie foto en dan naar binnen.
Gerard had de frituurpan al opgewarmd en de borrelhapjes vinden gretig aftrek. Een lekker koud biertje voor de liefhebbers, nog wat napraten, en uiteindelijk, helaas komt ook aan deze dag een eind. Voor de rijders wacht nog een aardige taak als ze weer thuis zijn: het schoonspuiten van de auto. Kan een behoorlijke klus wezen, maar dat hebben we er graag voor over.

 

Bedankt Gerard voor je gastvrijheid.

Het was een schitterende dag!