CTE 2006
Bosc de Marre
 
Bosc de Marre / Rochepaule 5 – 13 maart 2006

Deelnemers: Mark, Mark, Coen, Erwin, Wouter, Lion, Patrick en Roel (later gekomen).

Zondag 5 maart 2006 3.00 uur
Ik word gewekt door de muziek die uit de wekkerradio klinkt, tijd om op te staan en me klaar te maken voor de lange reis naar Zuid-Frankrijk. Om half 4 staat Lion voor de deur, hij komt me ophalen en samen rijden we door naar Mark thuis waar de rest al op ons zit te wachten. We komen gelijk aan met Coen. Na de spullen van Coen overgeladen te hebben vertrekken we richting het zuiden..

Na de eerste tolpoortjes heel te hebben gepasseerd zijn we gestopt om te tanken en een ontbijtje met erwtensoep, best lekker als je al 5 uur onderweg bent. Bij de derde tankstop zagen we bij mark onder de Range Rover een plas water liggen. Na nader onderzoek bleek het van de waterpomp af te komen, was deze lek? Gelukkig niet het was alleen een losse slangenklem op de waterpomp. Bij de volgende tankstop nogmaals gecontroleerd op lekkage, maar niets meer gezien, alles was weer dicht. Hoe dichter we bij Montouban in de buurt kwamen hoe meer geluid Lion zijn Range Rover ging maken. Coen en ik waren al aan het overleggen wat het zou kunnen zijn, er zaten namelijk ook trillingen in het stuur. Maar na nog een tijdje door te hebben gereden begon het erop te lijken dat er een aandrijfas kapot was. Omstreeks 18.00 uur arriveerden we bij het hotel in Montouban, we hebben ons aangemeld en zijn daarna even doorgereden naar het terrein om kennis te maken met de eigenaar. Er lag daar een soort brug van boomstammen, daar hebben we de auto van Lion even opgereden en ik heb mijn overall aangetrokken en ben even onder de auto door gekropen op zoek naar de oorzaak van het geluid. Dit was al snel gevonden, het was dus de voorste aandrijfas. Na deze gedemonteerd te hebben was het al snel duidelijk alle twee de kruisjes lagen er finaal uit. Ondertussen had Wouter zijn wielen al gewisseld voor de volgende dag. Dus dan maar even met 1 aandrijf as naar het hotel terug en wat gaan eten en dan morgenvroeg even repareren.

Maandag 6 maart 2006
Toch maar op tijd uit bed want de eerste veldreparatie stond al te wachten. Na een snelle demontage van de aandrijfas op de parkeerplaats van het hotel kwam de eigenaar van het terrein Lion ophalen om naar de Landrover dealer te rijden voor een kruisje omdat we er zelf maar 1 in de juiste maat bij ons hadden. Wij zijn alvast naar het terrein gereden waar we alles klaar maakten voor een ontbijt met gebakken eieren. Nadat Lion met de eigenaar en een bankschroef terug waren op het terrein ben ik met Lion samen begonnen om de aandrijfas weer in elkaar te zetten. Mark had zich toegelegd op het weer kompleet maken van het tweede hergebruik kruisje (alle naaldlagertjes terugplaatsen). Na een anderhalf uur zat de aandrijfas er weer onder en konden we beginnen met het verkennen van het terrein. Het was er zeer modderig, maar ja wat verwacht je anders zo vroeg in het voorjaar. De paden waren leuk aangelegd en er was een goede kaart beschikbaar van het terrein. Nadat Mark de eerste modderbak had genomen en zich eruit had moeten lieren volgde Lion met zijn Range Rover. Ook vast zelf met de Fedima Extreme banden, dan toch maar lieren.


Na een kleine 3 meter gelierd te hebben staakte de lier op Lion zijn auto ermee en er was geen beweging meer in te krijgen. Dan Mark maar even omdraaien om Lion te bevrijden uit de modder.

We vervolgen onze weg over een leuk bruggetje en diverse ander leuke paden. Waaronder een lange klim naar boven met verschillende bochten. Boven aangekomen stonden we oog in oog met Bin Lama de aanvoerder van de kudde gapen en een scheit. We gingen weer verder met het terrein verkennen en we vonden nog diverse andere leuke uitdagingen. Met nog wat meer lierwerk van mark om Lion weer veilig boven te krijgen tussen de bomen door. Nadat we zowat alle uithoeken van het terrein gezien hadden was het tijd om terug te keren naar boven. De afspraak was dat Mark als eerste naar boven zou rijden daarna Wouter en dan pas Lion dit omdat Mark of Wouter dan om zouden kunnen draaien om Lion het laatste stuk naar boven te lieren. Na een tijd te hebben gewacht en wat de helling op en neer gewandeld te hebben hadden we ondertussen een andere route gevonden om naar boven te komen.

Net op dat moment riep Mark dat we door mochten komen, maar we hebben toch voor de alternatieve route gekozen. De rest stond zeer verbaasd te kijken toen we langszij kwamen via een andere route. Allemaal boven zijn we teruggegaan naar het hotel, hebben gedouched en zijn we een hapje gaan eten in het restaurant op de hoek bij het hotel.

Dinsdag 7 maart 2006
De volgende morgen begonnen we weer met goede moed aan een nieuwe dag in het terrein. Na wat smalle paadjes en dat bruggetje vonden we een leuke klim, Mark en Lion kwamen zonder problemen boven. Maar Wouter kreeg het voor elkaar om met zijn discovery op kantelen te staan mede door het tekort aan ervaring. Na hem geholpen te hebben om toch heel boven te komen vervolgden we onze weg door Bosc de Marre. Daar vonden we op de andere heuvel een leuke zwarte afdaling. Altijd leuk om te proberen. Het eerste stuk deden we met behulp van de lier om zo de auto het eerste stuk af te laten dalen. Hierna was het veilig om zelf de weg te vervolgen. Zo zijn we alledrie naar beneden gegaan. Mark was ondertussen alweer boven om een leuke dubbel rode route af te dalen, maar Lion wou de zwarte route ook een naar boven proberen. Helaas zijn hier geen foto’s van omdat we allemaal dachten dat hij het niet ging halen, maar tot ons aller verbazing lukte het hem om zomaar naar boven te rijden zonder hulp. Uit de kunst.

Na nog wat gespeeld te hebben in het bos sloeg het noodlot toe voor Mark. Een gebroken diff aan het geluid te horen.

Dus de overgebleven 2 auto’s zo neergezet dat Mark zich op het redelijk vlakke veld kon lieren en daarna begonnen aan het demonteren van het diff. Een andere groep ging ondertussen het reserve diff ophalen dat nog boven op de berg op de aanhanger lag. Terug gewandeld met het diff en na 3 uur en een kwartier reeds alles weer rond en konden we terug naar het hotel. Op de weg terug nog even bij Mc Donalds gestopt om wat te eten, daar waren ze niet zo blij met onze komst en ook niet met de modder die we achter lieten.

Woensdag 8 maart 2006
Op deze morgen hebben we besloten om toch maar niet meer het terrein in te gaan en ons op te maken voor de reis naar Rochepaule. Na een stevig ontbijt hebben we alles ingepakt en zijn we na de middag vertrokken richting Rochepaule via de route de soleil. Mooie route en lekker warm daar. Na een lange reis kwamen we rond 9 uur aan in Rochepaule. Alles uitladen en een warme maaltijd gemaakt. Na het avond eten nog wat gepraat en gedronken, een aantal mensen ging toen naar bed we zijn met zijn drieën op gebleven om op Roel te wachten die rond 1 uur aankwam.

Donderdag 9 maart 2006
Nadat er twee mensen brood hadden gehaald voor het ontbijt en dat ook achter de rug was hebben we de auto’s in geladen met proviand voor de dag en zijn we vertrokken het bergachtige terrein in.
Na een tijdje over redelijk goed begaanbare paden te hebben gereden werd de sneeuw naarmate we verder kwamen steeds hoger. Nu werd het soms toch wel spannend voor sommige van ons. We reden over een pad waar we even goed konden testen of de dislocation cones van Lion ook daadwerkelijk hun werk deden.
Na een tijdje zei Mark dat hij een raar geluid onder zijn auto hoorde, we hebben er naar geluisterd en na een paar minuten stopte het. Maar nu was er een oliespoor te zien in de sneeuw. Dus toch maar even kijken wat er aan de hand was.
Er was een bout uit de midden-diff gelopen en die had een gat geslagen van een centimeter of 7 in de tussen bak. We zijn met een paar mensen terug gegaan naar waar het oliespoor begon en daar vonden we de resterende stukken tussenbak en de bout.
Alles weer een beetje op zijn plek gelijmd met blauwe siliconen en daarna een Fanta blikje open geknipt om dit er ook tegen aan te lijmen om zo te zorgen dat er zo min mogelijk olie kon lekken. Dit lukte vrij aardig en Mark kon zijn weg weer vervolgen.

Na de stop om wat te eten zijn we naar het punt gereden waar de rivierbedding begon om te gaan kijken wat we morgen gingen doen. We zijn daarna ons pad vervolgd naar boven alwaar we een beklimming vonden met ijs onder de sneeuw. Met veel moeite kwamen Mark en Wouter naar boven gelierd. Het lukte Lion helaas niet om zonder lier over het gladde ijs naar boven te rijden. We hebben het na 7 of 8 pogingen gestaakt en zijn samen met Roel omgedraaid in de rivier en zijn een andere weg teruggegaan waar we weer ijs tegen kwamen wat ook niet te nemen was voor Lion, zelfs niet in 3 laag en vol gas. Roel stond inmiddels al boven en na nog een aantal keer proberen hebben we besloten om Lion zijn auto achter te laten bij de rivier omdat we er de volgende dag toch terug kwamen. Na nog wat geploeter door de sneeuw was iedereen weer terug bij het huisje waar we een warme maaltijd maakten en nog wat napraatte over de dag.

Vrijdag 10 maart 2006
We besloten om om de camping heen naar beneden te rijden. Bij dat pad aangekomen ontdekten we dat er wel erg veel sneeuw lag. De vooras van Mark zijn auto was net een sneeuwschuiver. Na hier doorheen geklauterd te zijn, zijn we onze weg vervolgd richting de rivierbedding waar we vandaag ons op toe zouden leggen. Bij de rivier aangekomen zijn we begonnen met het zagen van enkele bomen om wat gaten om het pad door de rivier op te vullen. Mark ging als eerste, daarna volgde Wouter. De kleine brug die we hadden gebouwd bleef heel toen Mark er over reed, maar Wouter kreeg het voor elkaar om hem af te breken en te eindigen met de boomstam in zijn deur.
Na wat team werk en wat hagel en sneeuw zijn we allemaal door de rivier gekomen, alleen Mark heeft wat deuken in zijn linkerachterdeur oplopen. Hierna hebben we eerst wat gegeten in het veld en toen onze weg vervolgd richting het boertje waar we over het smalle hellende pad naar toe reden. Nadat we het huis van het boertje gepasseerd waren zijn we rustig richting het huisje gaan rijden, waar we op onze terugweg nog een aantal mooie rotsachtige beklimmingen bij hadden waar Lion al zolang naar vroeg. Boven aangekomen bleek het laatste stuk toch te glad om zomaar omhoog te kunnen rijden, dus hebben we dit maar gelierd. Met het probleem dat Lion zijn lier nog steeds kapot was hebben we boven Mark zijn auto in een hoek gezet en via een boom Lion verder naar boven geholpen. Hierna hebben we onze reis vervolgd door nog wat besneeuwde paden naar het huisje. Omstreeks kwart voor 9 zaten we aan de soep, die ons zeer goed smaakte na een dag in de buitenlucht.

Zaterdag 11 maart 2006
Ook deze auto was in een stuk beneden gekomen, gelukkig. Hierna was Lion aan de beurt om naar beneden te gaan. Na twee maal het kunstje afgekeken te hebben liep het bij Lion allemaal een stuk gesmeerder en hij was in een recordtempo beneden. Onderweg hebben we nogmaals kunnen zien dat de cones echt nodig zijn op dit soort rotsachtige afdalingen. Nadat we drie auto’s beneden hadden was het dan uiteindelijk de beurt aan wouter om af te dalen. Na een kleine aarzeling heeft hij dit toch maar gedaan. Hij is hiermee een heel mooie ervaring rijker. Nadat we allemaal weer bij elkaar waren, zijn we door gereden richting de brug, we hebben onze auto’s beneden achtergelaten en het laatste stuk te voet afgelegd naar boven. Dit was ons aangeraden door de eigenaar van het terrein. Op de weg naar boven kwamen we ook nog langs de Camel Trophy brug die gebouwd is in 1987 tijdens de selecties die in Rochepaule gehouden zijn, deze was al flink in verval geraakt. Van boven af heb je een geweldig uitzicht over het terrein van Rochepaule. De brug lag er nog netjes bij en het schrift op de rots was nog net te lezen.
Lion en ik (Patrick) zijn ’s morgens om 9 uur inkopen gaan doen in het nabij gelegen dorp. Na een mooie rit door de omgeving hebben we eerst de etenswaren gehaald voor de dag en daarna hebben we nog een benzinestation gezocht omdat Lion nodig een keer moest tanken, in deze buurt is het verdomd moeilijk om aan gas te komen maar benzine, dat lukte wel. Terug in het huisje en na het ontbijt zijn we vertrokken richting de CTE brug die in 2004 door onze mede clubleden hier is aangelegd. Via een mooie route naar een schitterend uitzicht punt gereden van waar we de CTE brug konden zien liggen De weg er naartoe ging over een zeer steile besneeuwde afdaling waar sommigen van ons de twijfels over hadden of we daar wel heel naar beneden konden. Toch maar proberen.

Mark was de eerste die het aandurfde om naar beneden gelaten te worden. De auto werd aan de achterzijde geborgd aan een boom en met een tweede touw langzaam naar beneden gelaten.
Dit gaf soms heel mooie foto’s en ook spannende momenten toen we de eerste auto af hebben laten dalen. Na een half uurtje van teamwork en zwoegen om de auto heel onderaan de afdaling te krijgen begonnen we aan de tweede, dit was Roel om dat Wouter nog niet durfde. Hier deden we hetzelfde kunstje totdat bij het tweede stukje afdaling het touw brak om de auto af te laten dalen. Dit was even schrikken, het touw zat door het oog van de dixon-bate en was gaan schuren op de rand. Na hiervoor een oplossing gezocht te hebben, zijn we verder gegaan met de afdaling.

 

Tijdens de wandeling terug naar beneden waren Roel en Mark aan het overleggen welke route we zouden gaan nemen, ongeveer dezelfde weg terug of nog een keer omhoog over een mooie klim die best glad en moeilijk is. Na enig overleg zouden we toch omhoog gaan waar Mark en Wouter 2 dagen eerder al waren geweest. De route naar boven over deze klim was zeer zwaar te noemen en we hebben meerdere malen moeten lieren om iedereen boven te krijgen. Toen Mark bezig was met het beklimmen van de helling hoorden we een rare klap onder de auto vandaan komen en vloog hij in een keer zeer snel naar boven toe. Waarschijnlijk was het diff uit zichzelf gelockt en daarom ging het in een keer heel gemakkelijk. Jammer maar helaas een paar honderd meter verder was het over voor het achterdiff van Mark, de tweede deze reis.

Met veel samenwerking en lieren hebben we de auto’s nog een aardig eind verder uit het dal gekregen. Maar op den duur ging de lier van Mark het begeven, het gas was op en de accu’s trokken het ook niet meer. We hebben de Range Rover een klein padje achteruit omhoog gelierd en Wouter met de Disco voorbij laten gaan om ze zo samen met de lier van de Disco, een Husky, verder omhoog te lieren. Na een aantal pogingen hebben we dit ook gestaakt mede omdat ook de benzine bij Mark bijna op was. We hebben toen besloten om naar het huisje te gaan, en de volgende morgen met een nieuw diff en benzine terug te gaan en het eerst te repareren voordat we verder naar boven zouden rijden. Bij het huisje aangekomen is Mark voor ons nog wat te eten gaan maken en heeft Roel een diff in elkaar gezet voor de volgende morgen.

Zondag 12 maart 2006Om half 8 was iedereen beneden en hebben we eerst ontbijt, daarna benzine gehaald bij de eigenaar en terug gegaan naar de auto met het diff en benzine. Na enige tijd in de ijzige kou onder de auto gelegen te hebben had Mark samen met Erwin de Range Rover weer gemaakt en konden we gaan proberen het hele spul naar boven te krijgen. Na veel getob zijn we uiteindelijk toch boven gekomen, het was ondertussen een uur of 5 toen we allemaal weer bij het huisje waren inclusief de auto’s.
Onderweg hebben we bij Mark nog een blok hout tussen het chassis en het A-frame geslagen omdat het bevestigingspunt op de achteras af was gescheurd en daar door de aandrijfas tegen het A-frame aan liep. Na eerst een maaltijd te hebben genuttigd, zijn we de auto van Mark op de trailer gaan laden en heeft Wouter zijn wielen gewisseld voor de terugreis. Hierna hebben we al onze spullen in de auto geladen en zijn we ons klaar gaan maken om te vertrekken. Het was inmiddels 7 uur ’s avonds geweest, de bedoeling was om rond 8 uur ’s morgens te vertrekken maar dat is niet gelukt.

Bij vertrek kwamen we erachter dat het achterdiff van Lion het laatste stuk rukken en snukken aan de auto van Mark ook niet overleeft had en zijn we met diff-lock aan naar huis gereden, nadat we de trailer toch maar daar gelaten hadden. De eerste poging om van het parkeerterrein weg te rijden was mislukt en eindigde in de sloot met trailer en al. Het was een lange terugreis, we zijn om de anderhalf á twee uur gestopt voor koffie en om van chauffeur te wisselen. Op maandag 13 maart 2006 kwamen we om 2 uur aan bij Mark thuis, het vertrekpunt van onze reis.

 

 

Ik wil iedereen bedanken voor een heel gezellige week. (Mark, Mark, Coen, Roel, Erwin, Wouter en Lion)

Het was een geweldige ervaring en we hebben veel afgezien samen.

Met Pasen is Mark samen met Angelique terug geweest naar Rochepaule om de achter gebleven Camel op te halen, deze is inmiddels ook weer veilig thuis.

Patrick Verhulst